Bulgaristan’dan selamlar!*
* Groetjes uit Bulgarije!
We geloven allemaal dat we de plaats waar we wonen kennen, dat we haar begrijpen. Ze maakt deel uit van ons dagelijks leven, we lopen door haar straten, zien haar vreemde en bekende gezichten, we omarmen haar als een oude vriend. We denken te weten wie onze buren zijn.
Gent is mijn stad, al meer dan 20 jaar bemin ik haar en haat ik haar. (Want wat doe je met een stad? Een stad waar je enkel van kan houden verdient het niet een stad genoemd te worden!) Maar blijkbaar wist ik niet wie mijn buren waren. Mijn buren zijn van Turks-Bulgaarse origine. In Gent, net als in Bulgarije, zijn ze een grote maar anonieme minderheid, ergens tussen de Turken en de Bulgaren.
In het naar etnisch nationalisme ruftende Bulgaarse socialisme van de jaren 80 van de vorige eeuw werden ze het slachtoffer van een grootse en agressieve assimilatiecampagne. Ze werden gedwongen hun religie, taal en cultuur af te zweren en zich te gaan gedragen als socialistische (lees: Bulgaarse) modelburgers. Als leeuwen hebben ze gevochten voor hun rechten, Vasil Levski waardig. Het resultaat was een gedwongen migratie van meer dan 300000 Turks-Bulgaren naar Turkije, een land waar geen van hen ooit een voet had gezet.
Om deze Gentse minderheid uit de anonimiteit te halen, hen een stem te geven, ben ik begonnen hen te interviewen over hun herinneringen aan deze periode en foto’s te maken van objecten uit deze periode die ze bijhouden. Als een venijnig souvenir. Het resultaat is dit boekje. Het is de versnipperde herinnering aan een tegenstrijdig verleden.
Deze documenten zijn een work in progress. Een afgewerkt product heb ik nog niet voor ogen.
Justin Van Heddegem